Odszkodowania za obrażenia ciała dochodzić może każda uczestnicząca w nim osoba z wyjątkiem sprawcy wypadku.

Stosownie do art. 34 ust. 1, art. 36 i art. 36  ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym funduszu Gwarancyjnym
i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia bądź tez utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia.

Za szkodę powstałą w związku z ruchem pojazdu mechanicznego uważa się również szkodę powstałą podczas i w związku z:

1) wsiadaniem do pojazdu lub wysiadaniem z niego;

2) bezpośrednim załadowywaniem lub rozładowywaniem pojazdu;

3) zatrzymaniem lub postojem pojazdu.

Ubezpieczeniem OC posiadaczy pojazdów mechanicznych jest objęta odpowiedzialność cywilna każdej osoby, która kierując pojazdem mechanicznym w okresie trwania odpowiedzialności ubezpieczeniowej wyrządziła szkodę w związku z ruchem tego pojazdu. Odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym, najwyżej jednak do ustalonej w umowie ubezpieczenia sumy gwarancyjnej .

W przypadku szkód na osobie wynosi ona 5 000 000 EURO w odniesieniu do jednego zdarzenia, którego skutki są objęte ubezpieczeniem bez względu na liczbę poszkodowanych

O rodzaju i wysokości świadczeń należnych od ubezpieczyciela wobec poszkodowanego decydują przepisy Kodeksu cywilnego

W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia poszkodowanemu przysługuje prawo domagania się odpowiedniej sumy tytułem zadośćuczynienia za doznana krzywdę. Chodzi tu o krzywdę ujmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości) i cierpienia psychiczne (ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia). Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Obejmuje ono wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego. 

Oprócz zadośćuczynienia poszkodowany dochodzić może także zwrotu

  • utraconego dochodu
  • kosztów leczenia obejmujących zakup leków, koszty prywatnych wizyt i badań lekarskich, kosztów rehabilitacji, opieki itp.,
  • kosztów dojazdów,
  • kosztów adaptacji domu do jego potrzeb,
  • kosztów zakupu sprzętu medycznego.

W uzasadnionych przypadkach Poszkodowany dochodzić może od Ubezpieczyciela również renty odszkodowawczej, jeżeli wskutek wypadku:

  • stracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy;
  • zwiększyły się jego potrzeby lub
  • zmniejszyły się jego widoki powodzenia na przyszłość.

Dochodząc odszkodowania pamiętać należy, iż zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 6 KC to na Poszkodowanym ciąży obowiązek udowodnienia swoich roszczeń.

Oznacza to, że musi on zadbać o stosowną dokumentację, zwłaszcza medyczną. Nim szybciej szkoda zostanie zgłoszona do Ubezpieczyciela, tym mniej zostanie udowodnione. Zbytni pośpiech w takich przypadkach działać będzie na niekorzyść Poszkodowanego.

Szkoda powinna zostać zgłoszona do Ubezpieczyciela przed upływem terminu przedawnienia.

 Co do zasady w razie wyrządzenia szkody na osobie, przedawnienie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia.

Jeżeli szkoda wynikła z przestępstwa (m.in. rozstrój zdrowia powyżej dni 7, śmierć poszkodowanego) roszczenie o naprawienie szkody ulega przedawnieniu

z upływem lat dwudziestu od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia.

W przypadku gdy poszkodowanym jest małoletni jej roszczenie o naprawienie szkody na osobie nie może skończyć się wcześniej niż z upływem lat dwóch od uzyskania przez nią pełnoletności.

 

Z uwagi na złożoność materii nie ma możliwości jej pełnego zaprezentowania na niniejszej stronie.

 

Osoby zainteresowane uzyskaniem porady dotyczącej jej konkretnego przypadku prosimy o bezpośredni kontakt z Kancelarią